Исроф фақатгина мол-мулкни меъёрсиз сарфлаб зое қилиш эмас. У ҳаётнинг барча жабҳалари билан боғ- лиқдир.
Шуни яхши билиб олишимиз керакки, еб-ичишда ва кийинишда ҳаддан ошиш, соғлик неъматидан ноўрин фойдаланиб зое қилиш, тафаккурни руҳий камолот сари эмас, нафсоний хоҳиш- истакларга йўналтириш, фойдасиз илм билан машғул бўлиш ва илмни нафсоний манфаатларга қурбон қилиш кабилар ҳам исрофдир. Айниқса тарбияда фарзандларни фақат дунёвий келажак мақсадлари йўлида маънавий тарбиядан маҳрум ҳолда етиштириш исрофларнинг энг каттаси бўлмиш “инсон исрофи”дир. 
Шунингдек, умр неъматини нотўғри йўлларда хазон қилиш, ибодатларни ихлос ва хушуъсиз адо этиб, уларнинг гўё ичини бўм-бўш қилиб (руҳиятсиз) қўйиш ҳам даҳшатли исрофдир. 
Мана шу нуқтаи назардан аввалроқ “Altınoluk” журналимизда берилган “Шундай раҳматки” деб номланган асаримизда ёритилган “Исроф” мавзуси ҳозирги кун масалалари доирасида долзарб деб топилгани ҳамда таҳририятимизга келган талаб ва таклифларга биноан мустақил китобча кўринишида сиз қадрли ўқувчиларимизга тақдим этмоқдамиз.