Динебеҙ Ислам дин тотоуҙы ғына түгел, бөтә йәшәйеш асылын тәртипкә һала. Динебеҙ Ислам тирә-яҡ мөхитте, тышҡы ҡиәфәтебеҙҙе генә түгел, эске донъябыҙҙы, әхүәле рухиәбеҙҙе тәртипкә һала. Исламдың төп маҡсаты булған «камил мөьмин» юғарылығына күтәрелеү өсөн, динебеҙҙең формаһын, мәғәнәһен, физик һәм метафизик асылын, асыҡ һәм йәшерен яҡтарын – һәммәһен өйрәнергә тейешбеҙ.
Тәсауыф – мөьминде юғары камиллыҡҡа ирештереүсе Илаһи тәрбиә юлы. Ул – Ҡөрьән һәм Сөннә нәсихәттәре ярҙамында тышҡы донъябыҙҙы үҙгәртеүсе, наҙанлыҡты, рухи түбәнлекте еңергә ярҙам итеүсе, әхүәле рухиәбеҙҙе тәрбиә ҡылыусы һәм ҡәлбебеҙ менән Аллаһты хәҡиҡи танып белеү юлына баҫтырыусы тәрбиә мәктәбе. Был китапта беҙ Исламдағы тәсауыф мәсьәләләре буйынса шәриғәт талаптарына һеҙҙең иғтибарығыҙҙы йәлеп итеүҙе маҡсат итеп ҡуйҙыҡ. Беҙ рухи тәрбиә юлына баҫҡандар һәм уларҙың остаздары (мөршидтәр) араһындағы мөнәсәбәттәрҙең иң дөрөҫ критерийҙарын бирергә тырыштыҡ. Был мөнәсәбәттәрҙәге хәүефле яҡтарҙы ла күрһәттек: остазыңа артыҡ эҫенеү, һөйөү фанатизмға, хәҡиҡәт юлынан тайпылыуға алып килеүе лә ихтимал. Ҡыҫҡаһы, шәриғәт ҡағиҙәләрен үтәгән сүрәттә генә дини тойғоларыңды ауыҙлыҡлау, аҡыл менән эш итеү мөмкин.