Һуңғы Һулыш

Әҙәм балаһы, һынауҙар өсөн ебәрелгән фани донъянан киткәндә, Әхирәт ҡапҡаһынан мәңгелек йортона инә. Әммә ул йорттоң ҡапҡаһы икәү: береһе һәләкәткә илтә, икенсеһе - бәхет-сәғәҙәткә. Бөтә ғүмеренең һөҙөмтәһе булған Һуңғы һулышы еткәс, ул ошо ҡапҡаларҙың ҡайһыһы асыласағын беләсәк. Ҡыҫҡа ғүмеребеҙҙе Һуңғы һулышыбыҙҙы иҫтә тотоп үткәрәйек тиһәк, беҙгә иғтибарлы, һиҙгер һәм айыҡ аҡыллы булыу зарур.
Һуңғы һулышыбыҙ - Әхирәттәге хәлебеҙҙең тәүге шаһиты. Ваҡытлы донъябыҙ менән лайыҡлы хушлашайыҡ тиһәк, үҙебеҙҙе шул һуңғы һулышыбыҙға әҙерләргә тейешбеҙ. Мәңгелектәге тормошобоҙ бәхетле булһын өсөн, ғүмеребеҙ изге ғәмәлдәр, намыҫ, рухи аҡыл, тура юлыбыҙ менән биҙәлгән булыуы шарт. Ғүмер стаканға ағып төшкән һыу тамсылары кеүек. Тамсылар саф, таҙа булһа, стакандағы һыу ҙа саф, таҙа. Һуңғы тамсы әйтерһең дә һуңғы һулыш…


Нәсихәттәр

Ризаитдин Фәхретдинов XIX быуаттың аҙағы XX башында йәшәгән күренекле ғалим, яҙыусы, мәғрифәтсе, журналист. Уның ижады ғәжәйеп киң һәм күп яҡлы. Ул төрлө тарихи, әҙәби, дини, фәлсәфәүи, лингвистик әҫәрҙәр тыуҙырған. Мәшһүр ғалим педагогика фәненә лә ҙур иғтибар бирә. Уның тарафынан «Ғаҡидә», «Ғаилә», «Ир балалар өсөн нәсихәт», «Ҡыҙҙар өсөн нәсихәт», «Ололар өсөн нәсихәт», «Тәрбиәле ана», «Тәрбиәле ата», «Тәрбиәле бала», «Шәкертлек әҙәбе», «Әҙәбе тәғлим» исемле китаптар яҙыла. Улар революцияға тиклем ҡат-ҡат донъя күрә. Мәҙрәсәләрҙә дәреслек итеп ҡулланыла. Китаптарҙа балаларҙы тәрбиәләү быйынса файҙалы кәңәштәр бирелә, ата-әсәләрҙең бурыстары ентекләп асыҡлана, балаларға матур һөйләшергә, төрлө урындарҙа үҙен нисек тоторға өйрәтә, белем кәрәклеген аңлата.
Түбәндә халыҡты, бигерәк тә йәш быуынды тәрбиәләүгә лә, ағартыуға тос өлөш индергән ғалим Р.Фәхретдиновтың халыҡ педагогикаһына ҡараған «Нәсихәт» исемле әҫәре баҫыла. Ул өс китаптан тора. Уның тәүгеһе ир балаларға, икенсеһе ҡыҙ балаларға, өсөнсөһө ололарға тәғәйенләнгән.


Муҳаммад Мустафо (Саллоллоҳу Алайҳи Ва Ссалам)


76 Ҙур Гонаһ

Шәйех, Имам, Хафиз Шәмсетдин Мөхәммәт бин Әхмәт бин Ғуҫмән әҙ-Ҙәхәби (рәхмәтуллаһи ғәләйһи) шулай тине: “Беҙҙе иман итеп ҡуйған Аллаһҡа маҡтауҙар булһын! Ебәргән яҙмалары, пәйғәмбәрҙәре, фәрештәләре һәм тәҡдире өсөн Аллаһҡа маҡтауҙар булһын! Аллаһ Мөхәммәткә (саллаллаһу ғәләйһи үә сәлләм), уның яҡындарына һәм сәхәбәләренә ризалыҡ бирһен! Аллаһ беҙгә мәңгелек донъяла улар менән күрше булырға насип итһен!
Бөйөк гонаһтарҙы тулыһынса һүрәтләп сыҡҡан был китап уҡыусыларға файҙа килтерер, тип өмөт итәбеҙ. Аллаһ үҙенең рәхмәте менән беҙҙе бөйөк гонаһтар ҡылыуҙан йыраҡлаштырһын!
Ҡөрьәндә әйтелә: “Әгәр ярамаған оло гонаһтарҙан һаҡланһағыҙ, Беҙ һеҙҙе, бәләкәйерәк яҙыҡтарығыҙҙы кисереп, яҡшы ҡапҡанан керетербеҙ” (Ниса, 31).
Был аятта Аллаһы Тәғәлә бөйөк гонаһтарҙан ҡасыусыларға ожмах вәғәҙә итә.
Аллаһы Тәғәлә шулай уҡ: “Сабыр итә, шөкөр итә белгән кешегә – ысынлап та, бында аяттар бар!” (Шура, 37);“Оло гонаһтан, фәхишәлектән һаҡланып, бәләкәй генә яҙыҡ эшләгән кешеләрҙе, ысынлап та, Раббың киң ҡул менән ярлыҡай” (Нәджм, 32).