ISLAMIC PUBLISHING

T\'i afrohesh te vërtetës muhammedane është më shumë e mundur me forcën e dashurisë sesa me forcën e racionalizmit. Ka patur edhe nga mesi i profetëve te mëparshëm që kanë dëshiruar të shijojnë kenaqesinë të kenë nderin të ishin pasuesit e Tij. Hijeshia e Tij prej nuri pat lënë në hije të gjithë krijesat në sytë e të apasionuarve. Shpirtërat kërkesës së Tij më të vogël i përgjigjeshin: Tu bëfshim fli sëbashku me nënë e babë, o Resulullah! Asnjë gjuhë e vdekshme nuk ka arritur tI përshkruajë cilësitë që kishte dhe asnjë mendje nuk mundi ta konceptojë tërësisht moralin e tij sublim. Dijetarët e fesë, mendimtarët, të përshpirtshmërit dhe Xhebraili e konsideronin nder të shkuarit pas udhës së Tij, ndërsa përultësinë për Të, pushtet.

Fryma e fundit është si një pasqyrë pa avull dhe e tejdukshme. Çdo njeri në këtë pasqyrë sheh qartazi gjithë jetën që ka lënë nga pas me të gjitha bukuritë dhe shëmtitë e saj dhe si rezultat fundin që ka përgatitur. Është shumë e rëndësishme të jetohet në atmosferën e frytshme të Kuranit dhe Synetit duke jetuar një robëri me vepra të mira dhe në një drejtim në mënyrë që fryma e fundit të mos jetë një pasqyrë, në të cilën të shohim me pendim fundin tonë. Në hadith thuhet: Njeriu vdes ashtu siç jeton dhe ringjallet ashtu siç vdes. (Munavi, Fejzu l Kadir, V, 663) Është një mashtrim i frikshëm përkundrejt të ardhmes së përhershme të jetosh në këtë botë pa dijeninë e ekzistencës së ahiretit dhe të mbyllesh në dashuritë e përkohshme të cilat nxisin dëshirat epshore!.. Prandaj frymërat, të cilat i kemi me numërim duhet ti përgatisim për në frymën e fundit për ti dhënë lamtumirën kësaj bote të përkohshme si një rob i mire, sepse vdekja është dita e veçantë e gjykimit të individit.

Sa bukur e përshkruan këtë portret poeti Mehmed Akif Ersoj: Ja ku u rrit dhe arriti të dyzetat jetimi Ku këmbët e përgjakura ranë në ujë! Me një frymë e shpëtoi njerëzimin ai i pafajshmi, Me një të rënë i shtriu për tokë mbretërit,perandorët! U ringjall e drejta e të dobtit që shtypej, Padrejtësia që nuk shkonte ndërmend rënien,ngordhi! Mëshirë qe për botët ligji i tij i drejtë, vërtet! Hapi krahët për në tokën e atij që donte drejtësi. Çtë ketë bota, është krejt e dhëna e tij, e detyruar ndaj tij shoqëria, i detyruar individi, I detyruar ndaj Tij të pafajshmit i gjithë njerëzimi...

Shenja më e madhe e dashurisë së vërtetë është sakrifica.Prandaj, do të duhej që zemra besimtare ti rrokë, ti dojë e ti trajtojë tërë krijesat me mëshirë dhe dhembshuri për hir dhe respekt të Krijuesit! Në kohën tonë kur ndjenjat e vëllazërisë janë dobësuar, kur qetësia dhe prehja shoqërore janë humbur dhe kur urrejtja dhe armiqësia janë shtuar, është nevoja e një bashkëpunimi serioz për dhurim, ndihmë dhe shërbim. Por sa keq që në shoqërinë ku ndodhemi sot, për shkak të krizave shoqërore e ekonomike, nga njëra anë, dhe faktit që shumica e individëve janë shtënë pas interesit material, nga ana tjetër, aspekti zbatues i fesë me anë të sakrificave materiale është ndër specifikat më të shumta të nënvleftësuara e të harruara, nga të cilat, ato që vijnë në mendje të parat, janë detyrimet fetare të zeqatit, dhurimit dhe ndihmës si dhe institucionet mirëbërëse mbështetur mbi ndjenjën e dhembshurisë, siç janë vakëfet.

Libri “ Udhwtim nw botwn e Kuranit” ka pwr qwllim qw pwrmes Ushtrimeve dhe argwtimit t’ua mwsojw shkronjat e Kuranit fwmijwve tw ciklit parashkollor.

Libri “ Udhwtim nw botwn e Kuranit” ka pwr qwllim qw pwrmes Ushtrimeve dhe argwtimit t’ua mwsojw shkronjat e Kuranit fwmijwve tw ciklit parashkollor.

Libri “Nga morali shembullor i të dashurve të Allahut ”. Njësoj si në librin e parë, edhe në këtë libër të dytë që keni në duar, është bërë përpjekje për të shprehur dhe trajtuar disa nga parimet morale të Islamit nën dritën e Kuranit dhe Sunetit dhe me shembuj nga jeta e profetëve, sahabëve të nderuar, të parëve tanë të mirë dhe të dashurve të Allahut. Libri synon të hedhë një hap në përshkrimin e njeriut model ku mishërohet personaliteti Islam.

I Dërguari i Allahut (a.s.), ishte mësuesi më i madh që i mësoi njerëzimit fenë Islame. Ndërsa Libri me të cilin mësoi ai, është mrekullia e pashoqe Kurani Fisnik. Profeti ynë (a.s.), edhe e lexoi, edhe e shpjegoi Kuranin. Po ashtu, ai i përjetoi dhe i zbatoi në mënyrën më të bukur parimet, adhurime dhe moralin e Kuranit Fisnik. Pas tij, sahabët, dijetarët dhe njerëzit e devotshëm bënë përpjekje të mëdha për ta jetuar këtë fe dhe për ta përcjellë atë tek brezat pasardhës. Në këtë mënyrë, Islami ka ardhur në ditët tona dorë pas dore dhe zemër pas zemre.
Në këtë libër, i cili përbëhet prej katër pjesësh, do të trajtohet e jeta e Profetit (a.s.), prej periudhës para se t’i vinte profetësia, e deri në fund të jetës së tij. Libri është konceptuar si libër shkollor ku në fund të çdo kapitulli gjendet pyetjet në lidhje me atë kapitull. Gjithashtu gjatë kapitullit gjendet pyetje për të nxitur nxënësit të mendojë dhe të nxjerrë vetë përfundime.
Shpresojmë që ky libër të përmbushë sadopak kërkesat për të mësuar jetën e Profetit a.s.

Libri trajton modelin familjar që ndërtoi Profeti a.s. Modeli i tij familjar ishte ndërtuar mbi kënaqësinë e Allahut. Mbi kënaqësinë legjitime të anëtarëve të familjes. Këto familje ishin brumosur me devotshmërinë që stoliste shpirtrat me paqe dhe lumturi. Baballarët ishin shtylla e palëkundur e shtëpisë. Ndërsa nënat ishin prehri i sa e sa bijve trima që edukoheshin me aq shumë përkushtim. Ndërtohej mbi mbështetjen tek Allahu dhe dorëzimin në caktimin hyjnor. Në modelin e tij familjar; Respektohej kufiri midis hallallit (të lejuarës) dhe haramit (të ndaluarës) dhe nuk bëhej asnjë lëshim sado i vogël kur flitej për Islamin dhe qëndrueshmërinë në fe.

Në këtë libërth përfshihen shembuj të bukur që na motivojnë të jemi vazhdimisht në një gjendje vetllogarie, siç i është drejtuar edhe Omeri (r.a.), vetes së tij duke thënë; “Çfarë ke bërë sot për Allahun, o Omer?”.
Në ditët tona, kur mendjet dhe zemrat janë lidhur pas materiales dhe horizontet e meditimit nuk i kapërcejnë dot kufijtë materialë, një libër xhepi i tillë, mendojmë se duhet të gjendet gjithmonë pranë nesh. Ky libërth, është kryesisht një përmbledhje nga vepra “Bulëza Lumturie”, shkrimi “Llogaria e një dite” dhe vepra tjetër “Udhëtimi i Përjetësisë”, të autorit të njohur Osman Nuri Topbash.

Të njohësh Allahun e Lartëmadhëruar, i Cili është përtej çdo gjëje dhe është i pastër nga ngjashmëria me krijesat e Tij, është e mundur vetëm me anë të leximit me zemër të ajeteve në Fjalën e Tij (Kuranin) dhe të manifestimeve madhështore hyjnore që zbukurojnë gjithësinë. Ky lexim, mund të arrihet vetëm në sajë të meditimit të një mendjeje të edukuar me shpalljen hyjnore dhe me ndjenjën e një zemre të shëndoshë, të pastruar prej gjendjeve dhe cilësive negative. Një meditim i tillë, është çelësi i besimit. Libri që keni në dorë përpiqet të nxisë meditimin dhe reflektimin mbi ajetet e Allahut në libër dhe gjithësi.


Osman Nuri Topbash

Ekuilibri hyjnor që Resulullahu (a.s.), synon të instalojë te njeriu është:
“Të punosh për këtë botë sikur nuk do të vdesësh kurrë, e të punosh për botën tjetër sikur do të vdesësh nesër.” Ekuilibri i vërtetë i jetës me qendër përjetësinë. Nëse nuk ndërtohet siç duhet ky ekuilibër atëherë të gjitha peshoret e njeriut do të peshojnë gabim, të gjitha pasqyrat do të gënjejnë, mashtrojnë.
Pasqyra e dynjasë dhe ajo e ahiretit larg njëra-tjetrës, nuk japin reflektimin e saktë të së vërtetës. Kur shihet vetëm njera duke u neglizhuar tjetra, atëherë çdo gjë bëhet lëmsh e ngatërrohet. Duket e mirë e del e keqe. Perceptohet si e keqe, kur në fakt është e mirë. E drejta dhe e shtrembëra, e bukura dhe e shëmtuara, e vërteta dhe e pavërteta janë në pozicione të gabuara brenda botëkuptimit, e jo në vendet e veta ku përkasin. Në vitrinë ekspozohet e pavërteta si e vërtetë. Libri në fjalë trajton pikërisht ekuilibrin Dunja-Ahiret.