ISLAMIC PUBLISHING

Ky libër i vogël në dorën tuaj, është shkruar si përmbledhje e mrekullueshme e cilësive morale dhe edukuese që fjala apo gjuha e tij zotëronte.
Nuk duhet harruar se është detyrë e secilit nga ne që të përvetësojë, të zbatojë gjuhën edukuese të Pejgamberit (a.s) dhe metodat praktike që ai ndiqte.

Ky libër është përgatitur nga i nderuari Osman Nuri TOPBASH. Është i vogël, por i mbushur përplot me të vërteta të rëndësishme dhe mësimdhënëse. Në këtë vepër është trajtuar çështja e gruas në fetë e tjera, në kohën e injorancës dhe në botëkuptimin Islam, ku është bërë një krahasim i hollësishëm në bazë të burimeve përkatëse.

Kjo vepër, e cila është shkruar me qëllim që të kuptohen të vërtetat nga njerëzit tanë me mendje të pastra dhe që bota e tyre shpirtërore të mos përlyhet me këto absurditete, synon t’i përgjigjet “ateizmit” dhe “deizmit”, që janë “çmenduri
mendore” dhe të shpalosë para të gjithëve batakun e tyre të mohimit.
Kjo vepër është një udhëzues për vëllezërit tanë, të cilët merren me detyrën e kumtimit të fesë, kundër pyetjeve “kurth” dhe dyshimeve që u hidhen mendjeve të të rinjve tanë në mjediset virtuale si interneti dhe të ngjashme me të.

Ky libër, që është një mirësi hyjnore, për shkrimin e të cilit kemi dhënë kontributin tonë modest, përmban profetët që përmenden në Kuran, që prej fletës së parë të kalendarit profetik e deri tek fleta e fundit. Po ashtu, janë përfshirë edhe urtësitë dhe mësimet e jetës së tyre.
Këtu u përpoqëm të përcjellim shkurtimisht ndodhitë e profetëve dhe të popujve të tyre, duke u munduar të kuptojmë nevojat dhe vështirësitë e njeriut të kohës sonë dhe duke përçuar shkëndijat e urtësisë që do t’i ndriçojnë ata:
Ademi (a.s.), para të cilit melekët u urdhëruan të binin në sexhde; Idrisi (a.s.), që barti të fshehtën e mahnitjes qiellore; Nuhu (a.s.), i cili thirri në rrugën e Allahut pa u lodhur për 950 vite rresht; Hudi (a.s.), profeti i popullit mohues të Adit, vatrat e të cilëve u shkatërruan me anë të furtunave të fuqishme; Salihu (a.s.), profeti i popullit të pabindur të Themudit, të cilët u shkatërruan me themel me anë të tërmeteve; Ibrahimi (a.s.), i cili në sajë të dorëzimit dhe nënshtrimit të plotë ndaj Zotit, i ktheu në trëndafilishte zjarret e Nemrudit mizor; Ismaili (a.s.), i cili është bërë simbol i sinqeritetit, besnikërisë, dorëzimit dhe nënshtrimit të plotë ndaj Zotit; Is’haku (a.s.), nga brezi i të cilit kanë ardhur profetët e bijve të Izraelit; Luti (a.s.), profeti i dëshpëruar i Sodomës dhe Gomorres, i cili e thirri në udhëzim popullin e tij amoral dhe të pabindur deri në momentin e fundit; Dhulkarnejni (a.s.), i cili e barti flamurin e teuhidit (besimit në një Zot të vetëm) nga Lindja në Perëndim; Jakubi (a.s.), i cili u bë simbol i durimit, i djegur nga malli e dashuria për të birin; Jusufi (a.s.), i cili pas skllavërisë dhe vuajtjeve të jetës së burgut, u bë mbret i zemrave; Shuajbi (a.s.), Oratori i Profetëve, i cili i ngrinte peshë zemrat me oratorinë e tij të jashtëzakonshme.

Në këtë libër, që është edhe vazhdimi i librit Vargu i Profetëve -I-, janë respektuar të njëjtat parime që përmenden në parafjalën e librit të parë.
Në këtë libër, vazhdohet me pjesën tjetër të profetëve, të cilët janë: Musai (a.s.), i cili me mrekullinë e shkopit të tij, e mbyti faraonin mendjelehtë në dallgët e Detit të Kuq. Vëllai i tij besnik, Haruni (a.s.), i cili e ndihmoi atë në çdo kohë dhe vend. Daudi (a.s.), i cili me dhikrin e tij entuziazmonte malet, gurët, madje edhe kafshët e egra. Sulejmani (a.s.), i cili e mbajti jashtë zemrës së tij pasurinë dhe mbretërinë madhështore të kësaj bote. Uzejri (a.s.), i cili u bë shembull i ringjalljes pas vdekjes, duke ardhur përsëri në jetë pas njëqind vitesh vdekje. Ejjubi (a.s.), i cili me meditimin e tij të thellë, u bë simboli i durimit. Junusi (a.s.), i cili kapërceu errësirat duke u thelluar në të vërtetën e duasë dhe dhikrit me dashuri dhe përkushtim të jashtëzakonshëm. Iljasi (a.s.), i cili la emër të mirë ndër njerëz dhe meritoi selamin e Allahut; “Paqja qoftë mbi Iljasin!” Eljasai (a.s.), i cili meritoi grada të larta. Dhulkifi (a.s.), profeti i mirë që u mbyt në mëshirën hyjnore. Lukmani (a.s.), i cili u bë i njohur për urtësinë e tij të jashtëzakonshme. Zekerijja (a.s.), profeti dëshmor që vuajti shumë prej popullit të tij. Jahja (a.s.), i cili e priti vdekjen si dëshmor, njësoj si babai i tij Zekerijja (a.s.). Isai (a.s.), i cili shëronte të sëmurët dhe ngjallte të vdekurit me lejen e Allahut.

Njeriu të vërtetën e vdekjes dhe gjithçka ka përtej saj, nuk mund ta përfitojë as prej njohurive njerëzore të turbulluara nga errësira e injorancës, as prej filozofive sakate të përziera me vesvese dhe as prej mendimeve të devijuara që nuk kanë dobi për asgjë. Errësirat e vdekjes nuk mund të ndriçohen me drita të tilla të shkurtra.
Të tentosh të shëtisësh në luginën e vdekjes dhe të Ahiretit me njohuri copë-copë të një mendjeje të mangët, të pafrymëzuar nga shpallja dhe të mbushur me ideologji egoiste, do të thotë ta vësh në rrezik komplet Jetën e Përjetshme.
Njohuritë njerëzore të privuara nga mbështetja hyjnore në lidhje me udhëtimin e përjetësisë, si dhe logjikat e sëmura, janë kapitale të dënuara të shkrihen nën hijen tabuteve, e të kalben në errësirat e varreve.
Vdekjet janë mësime të heshtura e urtësi për zemrat e ndjeshme, dhe të vërteta më ndikuese se fjalët më elokuente. Sa kuptime madhështore ka varrosur në heshtje të thellë vdekja me gjuhën e saj! Natyrisht, për ata që mund të dëgjojnë, të shohin e të ndjejnë...
Një jetë e pandriçuar me meditimin rreth vdekjes, nuk ndryshon aspak nga një natë e errët fatkeqësie. Dielli i lumturisë së përjetshme, lind në horizontet e atyre që dinë të jetojnë duke iu përkushtuar me zemër udhëzimit të fjalëve dhe shpalljeve hyjnore, dhe emigrojnë në Ahiret me ndërgjegje të qetë. Për ata që janë të pavetëdijshëm ndaj Allahut dhe përplasen nga erërat e fatit në shirësen e jetës, nuk qan as bota që lënë pas, e nuk qesh as bota tjetër që i pret përpara.

Në këtë libër janë përmbledhur një pjesë e kritereve të rëndësishme Islame, që janë të domosdoshme për një jetë të lumtur. Pothuajse të gjitha temat trajtohen përreth një tregimi apo historie të jetës së pejgamberëve, të sahabëve fisnikë, njerëzve të ditur e miqve të Allahut. Në këtë mënyrë, synohet që me ndihmën e shembujve konkretë të vërtetat të bëhen më të kuptueshme.

Në sajë të këtij libri modest, dëshirojmë t’u vijmë sadopak në ndihmë atyre që nuk e njohin Islamin në nivel të mjaftueshëm. Këtu jemi munduar të shpjegojmë në mënyrë të përmbledhur botëkuptimin e përsosur të Islamit, besimin, adhurimin, praktikën dhe moralin e tij. Në të njëjtën kohë, kjo përpjekje është edhe përgjegjësia e botës tjetër që ka çdo mysliman.

Ky libër tregon për jetën e devotshme të miqëve të Allahut, të mbushur me detaje të shumta dhe të fshehta në rrugën e miqësisë me Allahun, në mënyrën më të bukur dhe më të përsosur, është shfaqur në jetën e të dashurve të Allahut. Për ne, ata janë personalitete shembullore të miqësisë me Allahun. E në mënyrë të veçantë, janë shembuj të rrallë në moralin e devotshmërisë së tyre.

Ky libërth përbledh parimet bazë që duhen respektuar nga çdo shërbyes në rrugë të fesë. Për realizimin e këtij libri u përfitua edhe nga libri “ Shërbimi” dhe “Vakëfi, dhurimi dhe shërbimi”

Arritja e një niveli të lartë zhvillimi shkencor, teknik dhe teknologjik vetëm në saje të respektimit të metodave racionaliste dhe empiriste nga ana e perëndimit, ka krijuar dhe përhapur idenë e gabuar midis popujve myslimanë se zhvillimi është i mundur vetëm përmes filozofisë racionaliste, e cila predikon hyjnizimin e arsyes duke mënjanuar fenë. Libri i ofron lexuesit në mënyrë të përmbledhur qëndrimin e botëkuptimit Islam ndaj filozofisë, qëndrimin e fesë Islame ndaj arsyes dhe racionales.

Në librin që mbani në duar u përpoqëm të pasqyrojmë cilësitë që duhet të bartë dhe kriteret e edukatës që duhet të respektojë çdo shërbyes, në cilindo pozicion të karvanit të shërbimit qoftë ai. Gjatë realizimit të kësaj, ne rishikuam edhe disa pjesë nga veprat e botuara më parë, të cilat kishin lidhje me temën.