ISLAMIC PUBLISHING

Vlera e Hz. Muhammedit (s.a.s.) te Zoti është aq e lartë, sa Ai, bindjen ndaj të Dashurit të Tij e ka quajtur bindje ndaj vetes, mosrespektimin më të zemrave! Komunikimin në mënyrë të papërshtatshme me të Dërguarin e Tij, Zoti e ka konsideruar si shenjë injorance të madhe. Ai ka shprehur se është e domosdoshme që, duke u lutur vazhdimisht për paqe e mëshirë për të Dërguarin e Allahut (s.a.s.), të mos e nxjerrim kurrë atë nga mendja e nga zemra! Madje, selamin, përshëndetjen ndaj Profetit në namaz, në çdo lutje Tahijjati, e ka bërë element përbërës të domosdoshëm të namazit. Në këtë vepër të marrë në dorë me synimin për t u bërë pretekst për një lumturi të tillë modeste, do të gjeni jetën shembullore të Kryeprofetit për të gjithë njerëzimin, delikatesat dhe thellësitë sublime të perso-nalitetit të tij model, si dhe, nën dritën e ajeteve kur anore, rrëfimet plot rryma shfaqjesh hyjnore!

Ky libër që po ju ofrohet, lexues të dashur, me titullin Nga lulishtja e zemrës: Enigma e dashurisë për Allahun dhe Profetin, përbëhet nga shkrime të ndryshme të marra në dorë duke përfituar nga vesa e intimitetit të klimës së njerëzve me kulturë të lartë shpirtërore, me qëllimin esencial për të qëndisur në zemra dashurinë për Allahun (xh.sh) dhe profetin Muhammed (s.a.s) dhe , kështu, për ta orientuar besimtarin në rrugën për të arritur formimin e një zemre të pastër. Në kuptimi të përgjithshëm, esenca e kësaj vepre është kjo: Bukuria absolute është bukuria e Allahut, Zotit të gjithësisë. Nga ky këndvështrim, qëllimi final i kësaj gjithësie, ,i kësaj bote tokësore të derdhur nga thesari i fshehtë i Zotit, nuk janë fushat e blerta të pamata, luginat, mallet dhe shkretëtirat, por njeriu preteksti i krijimit të tokës dhe gjithë gjallesave, burimi i intimitetit dhe dashurisë, mrekullia artistike hyjnore dhe esenca e gjithësisë.

Në këtë vepër të vogël jemi munduar, me gjithë dobësinë tonë, të paraqesim në formë të përmbledhur metodën edukative të të Dërguarit të Allahut (a.s.), duke u bazuar në disa nga shembujt e haditheve.

Shkenca e vertete historike, eshte nje shkence e cila tregon truallin baze te se vertetes ose te genjeshtres, te se drejtes ose te shtremberes ne menyren e jetes se popujve te mbushur plot ngjarje te ndryshme, surpriz dhe aventura. E djeshmja dhe e sotmja e historise boterore nuk mund te njihen pa u njohur historia Osmane, ne menyre te veçante, historia me e vone e popujve te ballkanit. Fara e mbjelle me ane te katerqind kalorseve te ketij shteti te famshem u be nje rrap madheshtor, deget e tij futen nen hijen e vet tre kontinente, jetoi gjashte shekuj me nder dhe dinjitet dhe pastaj duke lene shume shtete te vegjel e jetim, u mblodh brenda nje tyrbeje te famshme ne varrezen me emrin histori.

T\'i afrohesh te vërtetës muhammedane është më shumë e mundur me forcën e dashurisë sesa me forcën e racionalizmit. Ka patur edhe nga mesi i profetëve te mëparshëm që kanë dëshiruar të shijojnë kenaqesinë të kenë nderin të ishin pasuesit e Tij. Hijeshia e Tij prej nuri pat lënë në hije të gjithë krijesat në sytë e të apasionuarve. Shpirtërat kërkesës së Tij më të vogël i përgjigjeshin: Tu bëfshim fli sëbashku me nënë e babë, o Resulullah! Asnjë gjuhë e vdekshme nuk ka arritur tI përshkruajë cilësitë që kishte dhe asnjë mendje nuk mundi ta konceptojë tërësisht moralin e tij sublim. Dijetarët e fesë, mendimtarët, të përshpirtshmërit dhe Xhebraili e konsideronin nder të shkuarit pas udhës së Tij, ndërsa përultësinë për Të, pushtet.

Fryma e fundit është si një pasqyrë pa avull dhe e tejdukshme. Çdo njeri në këtë pasqyrë sheh qartazi gjithë jetën që ka lënë nga pas me të gjitha bukuritë dhe shëmtitë e saj dhe si rezultat fundin që ka përgatitur. Është shumë e rëndësishme të jetohet në atmosferën e frytshme të Kuranit dhe Synetit duke jetuar një robëri me vepra të mira dhe në një drejtim në mënyrë që fryma e fundit të mos jetë një pasqyrë, në të cilën të shohim me pendim fundin tonë. Në hadith thuhet: Njeriu vdes ashtu siç jeton dhe ringjallet ashtu siç vdes. (Munavi, Fejzu l Kadir, V, 663) Është një mashtrim i frikshëm përkundrejt të ardhmes së përhershme të jetosh në këtë botë pa dijeninë e ekzistencës së ahiretit dhe të mbyllesh në dashuritë e përkohshme të cilat nxisin dëshirat epshore!.. Prandaj frymërat, të cilat i kemi me numërim duhet ti përgatisim për në frymën e fundit për ti dhënë lamtumirën kësaj bote të përkohshme si një rob i mire, sepse vdekja është dita e veçantë e gjykimit të individit.

Shenja më e madhe e dashurisë së vërtetë është sakrifica.Prandaj, do të duhej që zemra besimtare ti rrokë, ti dojë e ti trajtojë tërë krijesat me mëshirë dhe dhembshuri për hir dhe respekt të Krijuesit! Në kohën tonë kur ndjenjat e vëllazërisë janë dobësuar, kur qetësia dhe prehja shoqërore janë humbur dhe kur urrejtja dhe armiqësia janë shtuar, është nevoja e një bashkëpunimi serioz për dhurim, ndihmë dhe shërbim. Por sa keq që në shoqërinë ku ndodhemi sot, për shkak të krizave shoqërore e ekonomike, nga njëra anë, dhe faktit që shumica e individëve janë shtënë pas interesit material, nga ana tjetër, aspekti zbatues i fesë me anë të sakrificave materiale është ndër specifikat më të shumta të nënvleftësuara e të harruara, nga të cilat, ato që vijnë në mendje të parat, janë detyrimet fetare të zeqatit, dhurimit dhe ndihmës si dhe institucionet mirëbërëse mbështetur mbi ndjenjën e dhembshurisë, siç janë vakëfet.

Libri “Nga morali shembullor i të dashurve të Allahut ”. Njësoj si në librin e parë, edhe në këtë libër të dytë që keni në duar, është bërë përpjekje për të shprehur dhe trajtuar disa nga parimet morale të Islamit nën dritën e Kuranit dhe Sunetit dhe me shembuj nga jeta e profetëve, sahabëve të nderuar, të parëve tanë të mirë dhe të dashurve të Allahut. Libri synon të hedhë një hap në përshkrimin e njeriut model ku mishërohet personaliteti Islam.

Libri trajton modelin familjar që ndërtoi Profeti a.s. Modeli i tij familjar ishte ndërtuar mbi kënaqësinë e Allahut. Mbi kënaqësinë legjitime të anëtarëve të familjes. Këto familje ishin brumosur me devotshmërinë që stoliste shpirtrat me paqe dhe lumturi. Baballarët ishin shtylla e palëkundur e shtëpisë. Ndërsa nënat ishin prehri i sa e sa bijve trima që edukoheshin me aq shumë përkushtim. Ndërtohej mbi mbështetjen tek Allahu dhe dorëzimin në caktimin hyjnor. Në modelin e tij familjar; Respektohej kufiri midis hallallit (të lejuarës) dhe haramit (të ndaluarës) dhe nuk bëhej asnjë lëshim sado i vogël kur flitej për Islamin dhe qëndrueshmërinë në fe.

Në këtë libërth përfshihen shembuj të bukur që na motivojnë të jemi vazhdimisht në një gjendje vetllogarie, siç i është drejtuar edhe Omeri (r.a.), vetes së tij duke thënë; “Çfarë ke bërë sot për Allahun, o Omer?”.
Në ditët tona, kur mendjet dhe zemrat janë lidhur pas materiales dhe horizontet e meditimit nuk i kapërcejnë dot kufijtë materialë, një libër xhepi i tillë, mendojmë se duhet të gjendet gjithmonë pranë nesh. Ky libërth, është kryesisht një përmbledhje nga vepra “Bulëza Lumturie”, shkrimi “Llogaria e një dite” dhe vepra tjetër “Udhëtimi i Përjetësisë”, të autorit të njohur Osman Nuri Topbash.

Të njohësh Allahun e Lartëmadhëruar, i Cili është përtej çdo gjëje dhe është i pastër nga ngjashmëria me krijesat e Tij, është e mundur vetëm me anë të leximit me zemër të ajeteve në Fjalën e Tij (Kuranin) dhe të manifestimeve madhështore hyjnore që zbukurojnë gjithësinë. Ky lexim, mund të arrihet vetëm në sajë të meditimit të një mendjeje të edukuar me shpalljen hyjnore dhe me ndjenjën e një zemre të shëndoshë, të pastruar prej gjendjeve dhe cilësive negative. Një meditim i tillë, është çelësi i besimit. Libri që keni në dorë përpiqet të nxisë meditimin dhe reflektimin mbi ajetet e Allahut në libër dhe gjithësi.


Osman Nuri Topbash

Ekuilibri hyjnor që Resulullahu (a.s.), synon të instalojë te njeriu është:
“Të punosh për këtë botë sikur nuk do të vdesësh kurrë, e të punosh për botën tjetër sikur do të vdesësh nesër.” Ekuilibri i vërtetë i jetës me qendër përjetësinë. Nëse nuk ndërtohet siç duhet ky ekuilibër atëherë të gjitha peshoret e njeriut do të peshojnë gabim, të gjitha pasqyrat do të gënjejnë, mashtrojnë.
Pasqyra e dynjasë dhe ajo e ahiretit larg njëra-tjetrës, nuk japin reflektimin e saktë të së vërtetës. Kur shihet vetëm njera duke u neglizhuar tjetra, atëherë çdo gjë bëhet lëmsh e ngatërrohet. Duket e mirë e del e keqe. Perceptohet si e keqe, kur në fakt është e mirë. E drejta dhe e shtrembëra, e bukura dhe e shëmtuara, e vërteta dhe e pavërteta janë në pozicione të gabuara brenda botëkuptimit, e jo në vendet e veta ku përkasin. Në vitrinë ekspozohet e pavërteta si e vërtetë. Libri në fjalë trajton pikërisht ekuilibrin Dunja-Ahiret.